Blue Mountains, 15 tot 18 januari

Syndey naar Katoomba M4 A32
Blue mountains regenachtig en 13 graden bij aankomst.

Per bus op naar de Jucy dealer. Het rijden met een camper is, net als het aan de linkerkant van de weg rijden, even wennen. Daarnaast is het vandaag een regenachtige dag, wat het rijden nog wat lastiger maakt. We hebben een Jucy Grande gehuurd (zie foto), waarvan ze zeggen dat dit een vierpersoonscampervan is. Dit leek ons ideaal, zodat we niet elke dag ons bed hoeven op te maken.

Rond 18.00 uur kwamen we aan bij onze eerste camping in Katoomba bij de Blue Mountains. Het regende nog steeds en er was weinig van de omgeving te zien. Gelukkig bleek er een overdekte buitenkeuken te zijn en een binnenruimte waar je je eten op kon eten. 's Avonds ons bed opgemaakt op het dak. Het bed bleek iets kleiner dan we hadden gedacht: 1.10 meter breed. Midden in de nacht wakker omdat we naar de wc moesten. Om van het dak af te komen moet je door een krappe opening via een wankele buitentrap naar beneden. Dit terwijl het koud was (even wennen van 40 naar 13 graden) en nog steeds regende. Om toch nog wat slaap te pakken ben ik uiteindelijk beneden gaan liggen. Kortom, niet echt een goede eerste ervaring met het reizen in een camper.

De volgende dag regende het nog steeds tot het einde van de middag. Goed moment om boodschappen in te slaan. Toen het opklaarde zijn we naar de golden stairs gelopen. Dit is een schitterende afdaling door het cold weather rainforest. Door alle regen waren de watervallen extra indrukwekkend en waren er weinig toeristen. 's Avonds besloten dat we hier een dag langer zouden blijven omdat het de volgende dag zonnig zou worden en we graag nog een langere wandeling langs de Three Sisters wilden maken. Omdat het slapen op het dak alles behalve goed beviel, deze avond het bed in de auto opgemaakt. Dit beviel een stuk beter.

De ochtend gestart met een ontbijt in een heerlijk zonnetje en vervolgens met een kop koffie een stukje van ons blog getypt (tja, het gaat niet vanzelf ;)) Nog even snel lunchen zodat we met een volle buik konden beginnen aan onze wandeling. Deze zou volgens de bordjes ongeveer 4 uur duren, maar duurde in het powertempo van An (2 traptreden tegelijk nemen en nergens pauze nodig om op adem te komen) maar 2,5 uur. The Three Sisters, wat een rotsformatie is van drie rotsen die honderden meters de lucht in reizen vanuit het woud, waren spectaculair en dat vonden met ons honderen toeristen, vooral Aziaten met de gebruikelijke fotocamera's, die naar de parkeerplaats reden, foto's maakten en weer verder gingen. De honderden treden naar beneden het woud in werd gelukkig maar door een enkeling gedaan en tijdens de wandeling hierna waren we weer alleen in het wonderbaarlijke woud. 's Avonds gegeten samen met Sjoerd en Marije die op wereldreis zijn en geld dat ze hebben ingezameld uit geven om mensen te helpen die ze onderweg tegenkomen op alle verre uiteindes van deze aardkloof :).

Al met al een goede beslissing geweest om hier nog een extra dag te blijven. Nu op naar de Hunter Valley voor lekkere wijntjes.